Jakże jest pięknie , kiedy razem spędzamy czas.
Nikt nam nie przeszkadza , nie zakłóca zdarzeń.
Delektujmy się zatem.


Na różowej kanapie , kocem pokrytej rozciągam się leniwie.
I wpatruje się w ekran szklany.
Podziwiając głupie reklamy.
Co są pomiędzy przerwami.


Burza kolorów eksploduje swą potęgą, co bywa czasem dla oczu udręką .
Lecz mam fajne okulary , co na nosie mi siedzą , i wszystko widzę.


Mijają godziny, prądu się nie liczy, jakoś to będzie mówię sobie w ciszy.

I tylko za potrzebą wstaję , coś zjeść i napić.
Ale zaraz wracam żeby , czasu nie tracić.

Nadeszła godzina , zaraz się film zaczyna.
Ucieszona z popcornem w dłoni i sokiem przy boku znów się czuję super bo nie ma tłoku jak to w kinie bywa.
Nikt nie chrapie , nie zaczepi.
Spokojnie filmik leci.


Ale nagle jak po diable, stuka puka. ktoś do drzwi.
Krzyczę zaraz , idę już.
Najpierw włączę stop.
No i widzę eleganckiego Pana co mi telewizor zasłania.
I gucio mi wyszło z oglądania.



























































































Komornik się kłania.