Nie napisze o miłości,
która w sercu już nie gości,
i choć nie ma tyle złości,
by wywlekać swe wnętrzności,
to nadrabia zaległości
w pojmowaniu uprzejmości.

Znowu kilka wiadomości
wyśle do nieznanych gości,
w przekonaniu, że mądrości
dadzą sto procent pewności,
że ma w sobie coś z boskości,
z którą kroczy od młodości.

Nie ma w nim ni krzty litości
dla wybitnych dzieł próżności,
w których tylko mizerności.
Gdzieś na szczycie perfidności,
w otoczeniu samotności,
podsycane zawziętości
rodzą same okropności.

Nadal czerpie ful radości
z obgryzania cudzych kości,
pewnie przejdzie do wieczności
jako mistrz uszczypliwości.











































































wieszcz złośliwości





















































































wieszcz złośliwości