Bezwiednie zaprojektowałeś całe moje życie,
z góry zakładając, ze zaakceptuję niedolę Matki Polki.
Zawsze Cię widzę w postaci upiornego profesora,
rzucającego do góry kartkami:
podłoga- będzie dziewczynka,
biurko- chłopiec.
W modlitwach już nie dziękuję,
za burzę nastrojów,
bezwolność, subtelność,
efemeryczność.
Nie ma dziękować za coś
co trafia się ot tak, lub: bo tak.
Coś, co sprawia wrażenie,
paskudnego figla czy twojej czystej złośliwości.
Pokazuję ci więc język,
mając za nic twoje ustalenia,
grzesząc na każdym kroku...
chłopiec- dziewczynka
dziewczynka- chłopiec






































































chromosomie