przegoń chmury proszę wspomnij słońca chwile
gdy ty byłaś piórkiem a ja wiatrem byłem

podniosłem do nieba stopiłem kajdany
zapłonęły szaty wśród ognia wulkanu

rozlałem się lawą i poprzez labirynt
dotarłem do źródła cudownej krynicy

lecz jak w życiu bywa tak i w tym przypadku
że lawa zastyga gdy wulkan wygasa

ruchy tektoniczne czasami przynoszą
pieśń żalu tęsknoty za zmysłów rozkoszą

została nadzieja że wulkan ożyje
powoli z letargu gwałtowną erupcję

zwiąże delikatność i czas pan płomieni
będzie nam łaskawszy gdy ognia pragnienie



snów spełnienie znajdzie