wspomnienie z dzieciństwa
słodkiego odurzenia fiołków
z śp. babci ogródka płoszących zimę

blask pierwszego tandetnego
lecz wesołego śmiesznością
do powiek cienia dorosłości

aksamit płatków bzu lilaka
co tak spontanicznie urwałeś
dla mnie we wspólnej drodze do domu

olejku woń lawendowa wcierana
zapamiętale w zmęczone ramiona
rozedrgane do granic zmysły

i wrzosowisko gdzie chodzę by zapomnieć wszystko
sprawiły że teraz już zawsze bliski mi będzie
ten znajomy ciepły jasny fiolet






























przesączonego denaturatu