Ja i ¦wiat - to co nas ³±czy


Paw ulecia³ w niebo
Zgubi³ kilka piór
Kto¶ spyta³ szeptem dlaczego ?
Nie wzleci do samych chmur...
Sens ¶wiata zamkniêty jak owad w s³oiku
Krzyczy g³osem nie s³yszalnym dla ucha
W szczelnym szklanym pokoiku
Gdzie przed ostatnim tchem nikt go nie udobrucha

Jestem jak paw i owad wspomniany
Ka³u¿a ³ez odbija gloriê Ksiê¿yca
Piêkny subtelny lecz potargany
Otwórz okno noc± i przy³±cz siê do mojego wycia

Lawa wystyg³a wype³nia piek³a szczeliny

Stado antylop wêdruje w doliny

Kocham to co widzê i u¿alam bo czujê gniew
Â?e ¿ycie jak kreda jest kruche to pie¶ñ
Która ból z rozkosz± ³±czy

i nie roz³±czy

ta niæ wzajemnej idylli jest nierozerwalna