bez rzucanych w przestrzeń białego prześcieradła półsłówek
które połapałby za sens tylko mądry
z pełnym brzuchem zjedzonego wczoraj rozumu
rżnełabym się z tobą w dni i noce według dąbrowskiej
nie na zawsze zamykając oczy kiedy jest mi najlepiej
chociaż dobrze widzę nie patrząc wcale

i razem z podciętym skrzydłem czarnego kruka
nie wzbijając się ponad wyżynę lubelską
pewnie tylko do odmierzonego piaskiem czasu
od zaćmienia słońca do pełni ksiezyca
bo poza wyznaczony przemijaniem margines mogą dojść tylko ci najlepsi






































spod westerplatte