gdy już mózg wypłucze się z myśli
serce wyruguje uczuć bezradność
wszystkie statki znikną za horyzontem
nie udowadniając kulistości Ziemi

tylko wątroba niezłomna przyjmie
czarodziejską słodycz wódki
oczy zgasną lub rozpalą się
gniewem na nieodwaracalność czasu

wszystkich brylantów struktura
ukaże obłudę okruchów porcelany
zastygnie w bezruchu świat
rzeczy patyną pokryje kurz

katatoniczna jednakowość gestów
okrutne zen codzienności
mantra destrukcji nie zmiecie
atomów zdarzeń zaprzeszłych