Pomiędzy radości jam smutkiem tchniona
Parodiuję i w poetce swe mienie chowam
Bo dziś czarne wrota z ziemi wyrosły
Brama tęsknoty jawiła się oczom

Więc kryję się w cieniu fortecy owej
Wyciągam rękę lecz wichrem trącona
W twarz uderzona popiołem palącym
Upadam jak głupiec szepcząc plan zemsty

Wtem głowę podnoszę z naiwną łzą w oku
Przeto włosy odgarniam z lic purpurą oblanych
Tyś obietnic niespełnionych dopieszczony po trochu
Swą postacią jak wampir mnie straszysz

I choć jutro w niepamięć odejdą me smutki
A zamek tęsknoty piaskowym się stanie
Dziś świat na opak mym dumom prawi
Echem złowrogim sączone kazanie