w letni dzień po rozgrzanym asfalcie
idę z siatką nabiału i chleba
zgrzyt leniwy chuśtawek pisk dzieci
do mych uszu jak mantra dobiega

oczy wysokich blokowisk w swych ramach
trzymają znudzone babki i matki
w stylonowych podomkach już patrzą
do której wejdę schodowej klatki

słońce swym blaskiem powieki przymyka
idę więc drogą pod balkonami
wśród pelargonii malw żywopłotów
wytrwale walczą wrony z wróblami























..nad truchłem samobójczyni