śmierdzącej róży ohydnie
zaczerwienionej niby wstydem
z miłości do poetycznego jęku

szlag...czytając zmiętą kartkę-z wierszydłem
idąc po zabłoconej brozionce
w takt fałszowanego rytmu

myślę tak

albo ja mam odchyły
albo tez i oni w pogoni
za wzniosłymi metaforami
błądzącymi po-(zygzakami)słowie
mieszają mi mącąc w mojej świadomości

więc uwzięłam się skrzydeł offfidiusza
tylko że...no kurwa mać
to mnie nie wzrusza

wiecej nauki mam z obserwacji
siwego kruka który w swej gracji
spokojnym krokiem kroczy pośród gawiedzi

i jak na spowiedzi powiem
wolę włochatego pająka pocałować
niz przyznać rację niezrozumiałym tekstom

w pocieszeniu tak trzymaj


































































cieniu i już.