Ty w szlafroku z niedopiętym guzikiem.

Ja – udaję, że czytam gazetę,

ale właściwie to śledzę tylko twoje ruchy.

Zapach kawy rozchodzi się
po kuchni.


Na ustach masz dżem truskawkowy

i spojrzenie: „spróbuj, jeśli się odważysz”.

Na plecy zarzuciłaś wełnianą chustę,
spadek po babci Karolci,

a ja mam pretekst – „zimno mi”.


Nagle tost zeskakuje z talerza
i ląduje pod stołem.

Ty uśmiechasz się i pytasz:
„Jajko na miękko czy na twardo?”


Odpowiadam:

„Jeśli ty podasz – wszystko mi pasuje”.













































































Przeklęty budzik.