Aj, bo jak tak patrzę na swoje pierwsze, hmm, rymowanki, stwierdzam, że rymy pospolite w dużym stopniu obniżają wartość tworu, dlatego lubuję się w rymach niedokładnych, tym bardziej, że zdażyło się mi popełnić kilka rapsów, a w nich niedokładność to wręcz priorytet. Choć to raczej kwestia gustu. Fa...

Tak, przez ten zimowy sen, owa zaspa zdążyła pokryć podmiot dość grubą warstwą niemocy. Jednak to ta niemoc jest zmartwieniami, wyrzuty sumienia są tu bardziej towarzyszem, niż bezpośrednią przyczyną ciężaru.

Masz rację, "czuć", zamiast "mieć", pasuje znacznie lepiej, dziękuję. Co do łagodności - dziś napisałem swą pierwszą brzydotę, jeszcze piękno mi ją trochę przysłania, ale, cóż, będę to ćwiczył. Pisaniem wierszy zajmuję się w sumie dopiero od roku. Przez ten czas głównie ćwiczyłem...

Tu tlenem jest turpizm, słodyczą smród gorzkich migdałów. Prawdą ochrzczone absurdy, chemia zmianą złych stanów. Żyć znaczy umrzeć w trzech czwartych, w ziemi ze złota leżeć. Ćwierć tlenu pod kołdrą wdychać, być mięsem zjadanym przez czerwie. Być znaczy schować się całkiem, na podstawie stworzone gr...

Spadł śnieg i ja też spadłem. Mentalnie sypię się, płatek za płatkiem. Na dnie stałem się zaspą zmartwień. We dnie topię się, w nocy zaś marznę. Zmienne są pewne, zmiany zaś żadne. We mnie lawiny emocjonalne. Nimi się karmię, choć się przejadłem. Wierząc w karmę, chyba zamarznę niebawem. Całkiem nie...

[center]Brzmisz chodnikiem deszczowym i parasolki brakiem. Przemierzam uchem twe kroki. Choć nie. To zegar kapie. Czas płynie, rozlewa się na mnie, jak zimnej wody kubeł. Może tak przyjdziesz czasem na szklankę, samemu pić nie lubię. Zmokłem już sobą i w towarzystwie płytkim topiłem. Bądź mi głęboką...

To choroba czy może Święte pragnienie spokoju Wygrzebane z przepaści instynktów Zasypywanych słowami Nic się nie stało Toast wzniósł Sokrates Wypijmy za nic W niewiedzy zasnąć jest łatwiej On śpi do tej pory Nic się nie zmieniło Ziemia obiecana nad trumną Nie obiecano nic więcej To chyba wszystko pr...