cegiełka po cegiełce

budujesz nastrój
zapalasz świeczki i patrzysz
jak migoczą odbite w jej źrenicach
tak właśnie
bawisz się w powtarzalność słów
przekładasz na język
symetrii a w palcach niezdarnie koralik
pod kolor jej sukienki chociaż wolałbyś
żeby to jednak ona
się na pięcie / dla ciebie / raz jeszcze
zakręciła

aż do zawrotu głowy

pachną kwiaty
pamiętałeś / jednak / przyniosłeś
i dreszcze
elektryzujące dotykiem i świerszcze
za oknem tak głośno
stroją się we wszystkie ozdobne nuty

powielając spełnienie echem



















































































































wieczne odpoczywanie

to jeszcze widać jej źrenice?