Konkurs

[Id]

Spowiedź druga

Wstyd mi
W myślach nienakreślone
Nie takie straszne
Ale może wyrzucone nie urośnie
Pójdzie w niepamięć
Bo jak powiedzieć o tym co się czuje
Że się ma popieprzone w sercu i głowie
Że żadna z fascynacji dotąd nie była normalna
A te są nawet tragiczne bo najgorsze z możliwych
I nie potrafię z nich zrezygnować
I boję się siebie
I brnę coraz dalej
I wieczorami płaczę
Bo wiem, że jestem do dna zepsuta
A teraz proszę, ty tylko odpukaj
Bo przecież mi wstyd
A ty i tak nie pomożesz
I nikt nie zmieni nic