Spakuj się, no już
odejdziemy razem
mając nawet na uwadze tę prawidłowość,
że pierwsza miłość rzadko bywa
ostatnią
koszulę spakuj, swoje pomadki
nie bierz książek, które przecież
możesz napisać sama
i nie marudź przed meblościanką
z kryształami,
gdzie na próżno szukasz resztek
pożółkłych wspomnień
nie ważne już to co było,
ale ty trzymasz się tu uparcie
i ani myślisz ruszać za mną
chowając czerstwe okruchy minionego
tupiesz w miejscu
chcąc odstraszyć głodne ptactwo,
które i tak wydziobie z zaciśniętych pięści
resztki wspomnień i całą przyszłość
z Ukrainką pochylającą się na włochatym dywanem,
na którym tak doskonale można ułożyć ciało













































































































































































esbeckiej emerytki

...
...
...


"astralne"