w moim rodzinnym domu
honorowe miejsce miały książki
dumnie wygięte regały
robiły niebotyczne wrażenie

lecz poranki budziła ponura rzeczywistość
rygor z bezwzględnym podporządkowaniem
lękiem trawiły poczucie bezpieczeństwa
karcony sprzeciw zawsze upiększał
żółto fioletowym melanżem
jak uwięziony sokół śniłam o wolności
chcąc wyfrunąć jak najprędzej jak najdalej

wtedy zjawiłeś się ty podająć silne ramie
otuliłeś ciepłem brokatowego spojrzenia
i pozwoliłam żebyś wsunął mi obrączkę
by poznać smak prawdziwego życia
































w kajdanach

Jak to mówią: z deszczu pod rynnę.