Patrząc w niebo
myślę,
że ludzie przyszli z chmur
i zstępując na ziemię,
porzucili swe skrzydła.

Skąd to wiem?
może z morza łez
spadających z ich oczu na glebę,
które dzięki mądrości Matki Ziemi
unoszą się ponownie ku chmurom
i wracają
do swych pierwotnych siedzib
uskrzydlonej krainy,
raju utraconego.

Kiedyś pewnie i my tam powrócimy.
































































w trumnach

To jest według mnie aere, czyli antyerekcjato. W tekście masz przecież już ujętą śmierć .