Z duszą na ramieniu zbiegając w popłochu
po schodach, chwyciwszy co mi wpadło w rękę,
wyrwana z sielanki w samą głębię mroku,
strącona na dalszą życia poniewierkę.

Przepełniona strachem szukałam schronienia,
nakryłam się kocem z obawy przed ogniem,
widziałam jak miasto natychmiast się zmienia
w wielkie gruzowisko płonącej pochodni.

Upadłam na ziemię nagle uderzona
serią ostrych ukłuć. Niemal bliska zgonu,
ściskając córeczkę w krwawiących ramionach,
z bólem patrząc w niebo wyszeptałam: Pomóż.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Zadzwonił budzik!

zakończenie było dla mnie oczywiste po kilku linijkach teksu,
tylko zamiast budzika, obstawiałam "obudzić się" ;)

Witaj nanie :) Fajnie znów Ciebie widzieć...
Czy Ty musisz być taka domyślna? hahah...
Dziękuję za poczytanie i pozostawiony ślad :)
Pozdrawiam ciepło i życzę miłego wieczoru :)

nie ma tu ekspresji, prawdy, żarliwości, dramaturgii, emocjonalnego zaangażowania
jest tylko niezbyt udana inscenizacja i odegranie roli na odpierdol się
nietrudno się domyślić :)

Dzięki za ekspresyjny i żarliwy komentarz nanie, jednak będę bronić mojego wiersza,
bo trudno uważać, że rymowany dwunastozgłoskowiec ze średniówką 6/6 był pisany na odpierdol się,
a co do prawdy, to z ręką na sercu autentycznie miałam taki sen :)))) sory, że za mało dramatyczny, ale ja z natury jestem
bardzo delikatna i wrażliwa...przykro mi, że nie udało mi się Ciebie zaskoczyć awersacją :)

ja się nie znam na technice

szkoda, że przy takim nakładzie pracy
wzbudza emocje
takie, jak na grzybach

Chyba wszystko zależy od temperamentu, bo ja np. bardzo się jaram, gdy znajdę prawdziwka :)))))

prawdziwki są dla mnie przereklamowane, ale przy jędrnej miodówce można się wzruszyć ;)

Pomyślę specjalnie dla Ciebie nanie i napiszę coś o grzybach...jeszcze nie wiem co, ale coś mi się kołacze....:))
Może do końca konkursu uda mi się Ciebie zaskoczyć :))))