Po upalnym dniu
wieczór przyniósł ulgę
zmęczonemu ciału.
Wpatrzona w milczenie
usiadłam na rozgrzanej plaży.

Obok – kilku zachwyconych turystów,
jakby słońce malowało im dusze
ostatnim światłem dnia.

Muślinowa cisza spływała łagodnie
szeptem zmierzchu,
bez ciężaru oczekiwań.


Żadnych słów –
bo cóż mogłabym powiedzieć?


Tylko to spojrzenie –

głębsze niż sens istnienia –

zanurzyło się we mnie,

jak modlitwa bez imienia,
światło bez ciała,

ciało bez ciężaru, 

prawda bez wyznania.

Tkliwe, spokojne,

bliskie ciszy przed świtem,
gdy cały świat zamiera
w bezruchu.

Czy jedno spojrzenie
może ogarnąć wieczność?

A ja, lekko zawstydzona,
patrząc w głęboki błękit
morskiej fali
zrozumiałam:

Bóg przychodzi czasem

bez słów,

bez twarzy,

w nagiej obecności










































drugiego człowieka.

tje

Witaj Lidko na żółtej stronie erekcjato. Cieszę się, że zdecydowałaś się wziąć udział w konkursie.
Gratuluję debiutu. Oddaję swój głos na zachętę do napisania kolejnych wierszy. Powodzenia!

Dziękuję Jowisko, także za info. Sama bym na to nie wpadła. Serdeczności

z pół godziny temu wróciłam z plaży, jakoś nie dziwi nikogo tam naga obecność, drugiego człowieka, nie można też kwestionować towarzystwa boga







wśród bałwanów ;)
natomiast jeśli miałby istnieć raj, to ziściłby mi się, w takich okolicznościach przyrody

dla mnie tnje

No więc wszystko w porządku. Poezja nie da się na czynniki pierwsze rozłożyć, ale, próbować można. Serdeczności

tak, powodzenia, w erekcjato i nie tylko :)

Dziękuję i nawzajem.