Z długiej wędrówki wracam do domu,
z plecakiem pełnym prawdziwych skarbów.
Zdobytych w trudzie, bólu i znoju,
w zimnie, spiekocie, na dnie i w blasku.

Wszystko widziałam i świat poznałam,
zwiedziłam każdy jego zakątek.
Myśl o powrocie sił dodawała,
że już niedługo podróż zakończę.

Z radością idę powitać bliskich,
mocno przytulę matkę i ojca,
wielka nadzieja wreszcie się ziści,
że mnie ogarnie błogość cudowna.























































































































































Ostatnie wcielenie

w reinkarnacji sie nie wraca
idzie sie do przodu
tnje

Z tego, co mi wiadomo, stare dusze, wracają do źródła i nie inkarnują już na ziemi, chyba, że w innych światach ale już nie jako uczniowie...poza tym wszystko jest możliwe, bo nie zostało udowodnione...

ake chyba nie wracaja do swoich rodzicow
bo jeden moze byc juz komarem lub kozka

Człowiek umiera i to już koniec. Nie ma nic więcej. Takie jest najbardziej prawdopodobne zakończenie.

Utwór słaby, jak wszystkie poprzednie.

borowik pisze: ↑2025-07-27, 12:23 Utwór słaby, jak wszystkie poprzednie.

Mam podobne zdanie o Twoich tworach grzybie

fobiak pisze: ↑2025-07-27, 12:19 ake chyba nie wracaja do swoich rodzicow
bo jeden moze byc juz komarem lub kozka

Ja wierzę, że się z nimi jeszcze spotkam Fobiaku, ta wiara dodaje mi otuchy :)

JoViSkA pisze: ↑2025-07-27, 12:31

borowik pisze: ↑2025-07-27, 12:23 Utwór słaby, jak wszystkie poprzednie.

Mam podobne zdanie o Twoich tworach grzybie

Na tym polega bycie czytelnikiem. Nie wszystko musi się podobać.

borowik pisze: ↑2025-07-27, 12:36 Na tym polega bycie czytelnikiem. Nie wszystko musi się podobać.

Wiem, ale czasami lepiej coś przemilczeć, niż sprawić komuś przykrość z premedytacją, bo może się odbić rykoszetem...

JoViSkA pisze: ↑2025-07-27, 12:39

borowik pisze: ↑2025-07-27, 12:36 Na tym polega bycie czytelnikiem. Nie wszystko musi się podobać.

Wiem, ale czasami lepiej coś przemilczeć, niż sprawić komuś przykrość z premedytacją, bo może się odbić rykoszetem...

To prawda, ale jako juror muszę być bezwzględny.

- to ja podziękuję za takiego jurora... nie zapominaj, że ja również jestem w jury

A to muszę Cię zmartwić. Nie będziesz miała okazji, żeby zagłosować na moje erekcjato. Nie mam głowy do pisania w tym sezonie. Wciąż nie mogę wyjść z zachwytu nad zwycięstwem Igi na Wimbledonie. :)

Iga wymiata, chwała jej za to, a ja trenuję tu erekcjato, więc bardzo proszę wrednego grzyba, żeby mi skrzydła przestał podcinać....:)

Dla mnie to ere 'z innego swiata'. :)
Mi osobiscie, nie sprawialaby radosci swiadomosc, 'ze juz niedlugo podroz zakoncze'.
Ale jak sie wszystko widzialo. i poznalo... to czas, moze, na zmiane. :)
Serdecznoci, Ulenko.