Za oknem plucha.

W nagich koronach drzew
ostatnie liście drżały,
jakby lękały się odejścia.

A przecież przemijanie
jest istotą życia,
cichym obowiązkiem
wobec natury,
poddaniem się rytmowi,
którego nikt nie kwestionuje.

Czas mijał powoli.

Żadnej odpowiedzi.
żadnego znaku.

Chociaż od tamtej pory
dużo się zmieniło,
sytuacja była absurdalna,
niemal groteskowa.

Przytłaczającą ciszę
przerwał gwałtowny deszcz.
Jesienne krople stukały
melodyjnie w szybę
w rytm staccato – 
jak wtedy.

Właśnie ostatni liść
opadł majestatycznie
na wydeptaną
na trawniku dróżkę,
zawirował i odleciał –
bez pożegnania.

Rozmazane w kałuży
odbicie nieba zadrżało
w porywach wiatru.


Czyżby nie było już odwrotu?

Patrzę na fotografię
na pustym stole.
Milczę.

To wszystko,
co po tobie zostało.







































































Garść wspomnień.

a mogłaś dać:
damski bokserze
seryjny zabójco

i byłoby erekcjato
dość słabe:P

caly tekst jest wspomnieniem
a awersacja potwierdzenim
bez przemijania
nie ma wspomnien
tytul zdradza tekst
nie widze drugiego tekstu
tnje

Przemijanie to świadomość, że nic nie trwa wiecznie, jest krótkotrwałe, a wspomnienia zostaną na zawsze, do końca.
Tak jak ustawy podlegają różnym interpretacjom, tak samo dzieje się z wierszami – jeden tekst może być odczytany na wiele sposobów.Ten sam tekst działa na każdego czytelnika inaczej. Nawet krytycy często sprzeczają się o formę.

Macie rację, wiersz dobry, erekcjato słabe. Przesuń do wierszy.