Sprawdziłam rano pogodę,
choć nie wychodzę dziś z domu.
Zaktualizowałam status,
bo cisza wygląda podejrzanie.

Uśmiechnęłam się do kamerki,
na wypadek, gdyby ktoś patrzył.
Wzięłam telefon do łazienki,
żeby nie być samej.

Przejrzałam wiadomości,
ale najpierw te o sobie.
Zignorowałam wiadomość od matki,
ale polubiłam zdjęcie jej ciasta.

Czujnik snu powiedział,
że jestem wypoczęta.
A ja mu uwierzyłam —
bo przecież wie lepiej.

Po południu zareagowałam śmiechem.
Reakcja została zapisana.
Ktoś kliknął „lubię to”,
więc musiało być prawdziwe.

Wieczorem posłuchałam siebie
w wersji sformatowanej:
#motywacja #autentyczność
#świadomeżycie #balans.

I kiedy w końcu zrobiło się cicho —
pomyślałam:
muszę coś wrzucić,
bo zniknę.













































Gówno na klatę

No brawo!

musialem skorzystac z google by zrozumiec awersacje
tje