w jesiennie płaczącą sobotę
bladym świtem zaraz po połowie nocy z duchem hermenegildy
zdejmiesz ciepły wosk z łydek
zalejesz świecę
odpalisz żółtego gruchota
a ja zarzucę nogi na przednią szybę
i pojedziemy do lasu

czasem tam pachnie nawet ładnie
jeśli jakaś piękna mery z pakamery
nie wrzuci w jeżynowe krzaki zaczerwienionej ze wstydu podpaski

szerokim łukiem ominiemy wszystkie miny
ukradniemy strzałę rozebranemu amorowi
i nożem do zabijania bzyczących komarów
wyryjemy krzywe serce w pochylonej topoli

potem zrobię sobie fioletowy kogiel mogiel na zębach mądrości z jagód
zakręcę włosy w porannej rosie
a ty podyskutujesz z mchem o polityce billa clintona
pomachasz wiklinowym koszykiem przed śpiącym po głupim jasiu jeżem
i pozbierasz wszystkie grzyby

































































z mojej pochwy

tje tylko te jagody w jesieni nie pasuja
czy ta pochwa nie jest za dluga
zreszta zalezy czym on zbiera

no jak czym
narzędziem sprawczym





pogrzebaczem:P)

hmm, faktycznie jakos nie wpadło mi do głowy, że jesienią mozna ludzika kasztanowego sobie zrobic, ale nie może patrzeć na zapałki jagodowymi oczami

chyba że z zamrażarki

ehhhh, ja wiedziałam że te grzyby tak skończą...
dobry tekst, dresu mi tylko brak

fuuuuuuuuuuuuuu