Mijają chwile i dnie
Miastami ulicami zaułkami brudu
Pozamykany na 4 spusty
W willi z kamienia i azbestu
W Bialskim Alcatraz
Dożywocie
Pisarze się stąd wyprowadzili
Pozostali doradcy bankowi
Uczą mnie życia
Miarą złotego odmierzają
Rozchylone uda moich snów

Uczę się
Siebie bo nie wiem kim jestem
Nie pasującym elementem
W układance dozwolonej od 18 roku życia

Papiery
Dyplomy
Licencjaty
Spaliłem wcześniej
Nie pasowały do rzeczywistości
Błędne szablony mojego ja

Teraz bujam się
Nietrzeźwy
Od drzwi
Do końca tej alejki
W kieszeni bilet powrotny z Edinburgh’ a
W dłoni mapa Białej

Klucze do cudzego mieszkania
Zapach słodkich perfum w około
Nokia z 129 numerami
0 na koncie

Miękki ołówek
Kajecik w kratkę
Linie mnie wkurwiają

Na marginesie
Czystą kaligrafią
Nie umiem być






































belfrem

no wiem, ze nauczyciel to już musi wszystkie rozumy pozjadać i świecić przykładem, nawet jeśliby był odkurzony, ale niekoniecznie

to też człowiek;)
tnje

już nie raz roztrząsałam w swoim sercu podobny problem - to co dla mnie jest zaskoczeniem, awersacją, dla innych niekoniecznie

trzeba jakby zgadywać, co dla większości może awersacją (trudna sztuka)

dla mnie tje

Temat utworu nie jest fikcyjny. Wątki groteskowe przeplatają się z ponurą rzeczywistością. Nie ma nic trudniejszego w życiu jak dokonać (ywać) właściwych wyborów. Tylko z pozoru jest to stwierdzenie banalne. Dla mnie ten utwór powinien być przeniesiony do działu proza , dramat etc. Utwór zasługuje na uwagę. Zrezygnowałbym z ostatniej strofoidy. Mam wątpliwości czy tje. Pozdrawiam serdecznie.

Dziękuję Wam wszystkim za poświęcony czas na analizę tego "sinusoidalnego" utworu. Dziękuję , rozumiejąc w duchu iż primo, nie jest to ere dla tych którzy mienią się znawcami - secundo dla tych co są wiecznie oskarżani o brak wiedzy na ten temat jest ono nim. Podoba mi się dualność tych komentarzy. Dziękuję i pozdrawiam serdecznie.