ciąża
pierwszy cud świata
nie ważne co powiedziałby
Kallimachos

pamięć
jak błękitny ocean
zapisana bezmiarem radości
wolą życia
rozpędzone dni i noce
gromadzę oddechy
wypełniając nimi
otaczającą ciszę

kojąca dłoń poruszana
rytmem dwóch bijących serc
ze słodko-kwaśną
przyjemnością okrytą
krzykiem pożegnam
gasnące światło błogiej
harmonii
by spaść jak kot
wszystkimi łapami
na prawdę

ścigając się z czasem
między paragrafami
bezdusznych kwestionariuszy
witaj mój skarbie

































































w „oknie życia”

ale wam się na te dzieciaki zebrało, ja też chce









takiego co już wiąże krawat;)
tje

świetne erekcjato :)

chylę czapkę z głowy ( c[] ...i zimny browarek stawiam ;])

bardzo ładny tekst, tez dzielę uznanie, ale moim zdaniem to kontynuacja , dziecko po urodzeniu zderzyło się z prawdą , do tego te kwestionariusze, tekst nie wskazuje jednoznacznie na cos innego niz awersacja

[ Dodano: 2009-08-17, 15:31 ]
i pozegnalo z bloga harmonia , dobra matka ta harmonie podtrzyma

Nie umiem zrozumieć skąd i dlaczego znalazły się tu paragrafy.

Zgadzam się w pełni z lila-Lilką - ciekawy tekst, ale awersacja jest chyba kontynuacją.

witam
Dzięki za posty. I miłe słowa. Odniosę się jednak bardzo ogólnie do zamieszczonych uwag. Zgadzam się, że ten fragment tekstu jest kluczowy ale należy go interpretować zgoła inaczej. Jeśli chodzi o końcowy fragment cały stanowi drugi bardzo ważny wątek tego ere. pozdrawiam