Erekcjato głównie o umierającej poezji
: 2009-08-17, 20:14
Aureola poezji blaknie, powszednieje
a ty wrastasz w moją duszę
korzeniem infantylnych imaginacji
realizmu kodeksami wartości
językiem zbyt dosadnie barwnym
Biologicznie przemijam
więc dlaczego jeszcze
śmieję się, tęsknię, szaleję
ołtarza mego szczęścia
w tobie wyszukując
choć bezwzględność i pragmatyzm
stał się jedyną życia regułą
przekory
a ty wrastasz w moją duszę
korzeniem infantylnych imaginacji
realizmu kodeksami wartości
językiem zbyt dosadnie barwnym
Biologicznie przemijam
więc dlaczego jeszcze
śmieję się, tęsknię, szaleję
ołtarza mego szczęścia
w tobie wyszukując
choć bezwzględność i pragmatyzm
stał się jedyną życia regułą
przekory