krocze za kroczem kroczy
mi chca wyskoczyc oczy
badam wzrokiem te krocza
mysl o kroczu urocza
wzdycham zebami zgrzytam
z krocza przyszlosc wyczytam
lub granice przekrocze
krocze kroczem zaskocze
obserwuje kroczenie
i wiem ze nic nie zmienie
krocze w dusze sie wrylo
i mnie troche zboczylo






















































santa croce

wkroczyłeś na grunt, no i kroczysz.
kroczami nam rzucasz przed oczy.
i morał niech cię nie zaskoczy:
przekroczy granicę mit kroczy.
wykraczam poza zboczenie
- być może to przeczulenie.
lecz sądzę, że mięta do krocza
dla samców jedynie urocza.
więc wrzucę coś o przyrodzeniu
(przyroda dziś skłania ku temu),
by łono natury (ach, ono)
na wiosnę karmiło spragnioną
nie żeńskiej natury w rozkroku
przynętę chociażby raz w roku.

sam na goracy grunt nie wkraczam
zostaje katapultowany
bo przez te krocza od celu zbaczam
upajam sie jestem pijany
i nie tarfiam w to za czym krocze
moje przyrodzenie na lonie
moze ciebie troche zaskocze
nieszczesnym scieram sobie dlonie
a ta przyroda i natura
jest mi obca i nie pociaga
bo wazne aby byla dziura
i abym gdzie mial wsadzic draga

[ Dodano: 2011-05-27, 14:57 ]
zapomnialem
ze tu nie ma edycji
u hu hu hu hu...

Natura nie pociąga,
a szkoda.
Gdyby mić giętkość węża,
zamiast używać ręki,
sam mógłbyś zrobić loda.

[ Dodano: 2011-05-29, 10:08 ]
U hu hu...
Nie mić lecz mieć.

mi sie wydaje
ze to zadna filozofia
oparta na kancie
a raczej teoria katowa
i elastycznosc kregoslupa

[ Dodano: 2013-10-11, 18:17 ]
http://www.clinicasantacroce.ch/