Hrabina Hrabiemu chrobocze:
Hrabio, chodźmy chędożyć.
Chuć chciwa chwyta...
Chodź, Hrabio, chodź chyżo.

Chwilkę, Hrabino, chwileczkę
- herbaty chlapnę haust.

Hrabia, chwacki chłopina,
hołduje humorom Hrabiny,
choć chętka cholerna chlać.

Chwycił haleczkę, hurnął chędogo,
chwościkiem chlasta hołubce.

Hrabio, herosie! (Hrabina chłonie
chytrej chuci chimery).
Chcę chyżo, chybko, chcę chyżej!
Harce hamujesz, chuchraku?!
Hrabiemu hańba chromo chałturzyć
- chyba Hrabieńku, chamiejesz.
Chybiasz harmonię harców!
































































Cholernie chrapiesz!

chetnie chwale
chociaz chcialbym chujami chlastac
chwila chedozenia... hanba!

chwacka historia.

hańba chędożyć? hahaha!

hańbą "chwilówkowe" chędożenie.

olga pisze:chwacka historia.

chwacka Hrabina,
Hrabiego haniebna chrapanina.

olga pisze:hańbą "chwilówkowe" chędożenie.

hańbą chucie hamować.
Chwałą chętne hołubować.

chętnie chłonęłam charakterystykę chwiejnej hrabiny, chamskiego hrabiego
chwalę harmonię herekcjata hElu

heheheh

chamsko holubiona hrabini

elutka pisze:chwościkiem chlasta hołubce

- prawie filmowo, jak bym to widział.
Super.