Biernacki-Rodoć Mikołaj

[fobiak]

Â?ycie jest tak marną chwilką

Â?ycie jest tak marną chwilką,
Â?e pragnąć wiele nie radzę,
Mnie, gdyby fortuna tylko
Dała wawrzyny i władzę,
I renty ze dwa miliony,
Już byłbym zadowolony.

[ Added: 2008-04-23, 08:20 ]
Więc Rzucę Wszelkie Grymasy


Ciężkie dzisiaj, ciężkie czasy!
Struna życia się napręża;
Więc rzucę wszystkie grymasy,
Kiedy będzie iść o męża.

Niechaj będzie siwy, stary,
Â?ysy, cienki jak wrzeciono,
Byle tylko miał talary,
Gotowam być jego żoną.

Niech będzie rudy, srokaty,
Czarny, biały, jak się zdarza,
Byle tylko miał dukaty
Chętnie pójdę do ołtarza.

Niech ma jakie tam chce żądze,
Niech będzie tygrysem, wężem,
Byle tylko miał pieniądze
To go nazwę moim mężem.

Niechaj ma cielęcą główkę,
Niech będzie nawet idiotą,
Byle tylko miał gotówkę,
Idę za niego z ochotą!

Niech będzie krzywy. Garbaty,
ÂŚlepy, chromy, głuchy, kosy,
Byle tylko miał intraty,
Pójdę dzielić jego losy.





Władza oczami Poety...


Koryto było jedno, a osób gromada.
Kwik, tumult, sąsiad pcha się na sąsiada,
Każdy chce zająć miejsce jak najlepsze.
Zwyczajnie, wieprze...

Więc pierwsze chlewu figury,
Dwa knury i coś pięć najtęższych macior
Stanęło rzędem przy krypie,
Wlazłszy po kolana w zacior,
Â?re, mlaska, chlipie...

A słysząc te lube dźwięki
Młodsze karmniki znoszą istne męki.
Kręcą się, wiercą, tędy, owędy,
Szukają przejścia, kwiczą o względy,
Ale do koryta, gdzie rząd starszych osób,
Przedostać się ani sposób...

Wreszcie knur jeden znudzony kwikiem plebu: żryć!
Pyska jadłem uwalany oparł na korycie
I mlaskając smakowicie
Rzekł: motłochu! Wstydź się, wstydź!
Alboż w naszem życiu całem
Tylko żarcie ideałem?
Czy nigdy was nie wzrusza żadna myśl wznioślejsza?..
Czyż głodu cielesnego duchowy nie zmniejsza?
Wierzaj mi braci młodsza: nie dla sadła żyjem!..

Tu urwał. I w pomyjach znów zatonął ryjem...