w paroksyzmie skamieniałego pożądania * ziemia się skurczyła, a po niej skacze ostatni człowiek * w przypływie litości dramatyzując swój idiotyczny gest * złotolśniące "musisz" legło mu oto wpoprzek drogi * jako dobrze wychowany Europejczyk nie mogłem odmówić * bo nie dosyć, gdy się pojednacie z tym, kogo uśmiercacie * zdążyłem się ułozyć w mym chłodnym łóżku, przytulając oburącz do twarzy wonnego ducha Lolity * a ja kocham wstydliwość waszej serdeczności * zdołałem dostroić, szeregiem ukradkowych poruszeń, moją zamaskowaną żądzę do jej naiwnych kolan * nie dojrzała jeszcze kobieta do przyjaźni: kotem jest jeszcze kobieta i ptakiem * będę ją tulił do siebie po trzy razy dziennie, dzień w dzień * nie znoszę waszej zimnej sprawiedliwości; z oczu sędziów waszych wyziera zawsze kat i jego zimne żelazo * ja zgubiłam w lesie mój nowy sweter * a kiedy wszyscy mnie się zaprzecie naonczas dopiero do was powrócę * u niej to odruch warunkowy * zaprawdę, chętniej widzę bezwstydnika, niźli te zezujące oczy ich wstydu i nabożności * nie mogłem opanować dreszczu, wyobraziwszy sobie, jak moja nagość osaczona zostaje przez tajemnicze przepisy * lecz kto przez lud nienawidzony bywa, jak wilk przez psy: oto duch wolny * w końcu nastąpił jednak upragniony cud * w swoim pochodzie na moich nogach kroczyć ona pragnie, wola ma stara * leżałem bez ruchu na skraju przepaści, wpatrując się w jej rozburzone włosy * i to niech mi będzie rzeczy wszelkich niepokalanem poznaniem * leżeć, mój biedny zwierzaku, leżeć * to pewne tylko: krócej muszę go trzymać


Powyższy tekst składa się w całości z cytatów pochodzących z dwóch znanych książek: "Lolita" i "Tako rzecze Zaratustra". /Jedyna zmiana, na jaką sobie pozoliłam, to pominięcie dużych liter, kiedy przypadkiem cytat zaczynał się od nowego zdania./
Cytaty zostały wybrane z obu książek naprzemiennie według pewnego klucza. Pierwszy cytat pochodzi z "Lolity" ze strony 13, następny z "Tako rzecze Zaratustra" także ze strony 13, potem "Lolita" strona 26 i dalej "Tako rzecze Zaratustra" strona 26 i tak dalej co trzynastą stronę. Skończyłąm na stronie 156 z "Tako rzecze Zaratustra". Teraz powinien być cytat z "Lolity" ze strony 169, potem "Tako rzecze Zaratustra" stona 169 i tak dalej. Przerwałam, bo wydało mi śię, że to, co wybrałam do tej pory, nagle się jakoś niechcący spointowało.

Margolciu Przecudna, nie szkoda Ci czasu? Doprawdy? Takie marnotrawstwo przyprawia o zawrót głowy, a raczej rozstrój żołądkowy.

Kiedyś zapytałaś mnie, a raczej stwierdziłaś, że powinienem ująć w swej pisaninie Sartra. No więc odpowiadam Ci teraz. Sartra skończyłem czytać, gdzieś po dwóch stronach, gdy ogarnęły mnie mdłości.

Zabawa, jak każda inna, na tym, czy na innym forum.

Nie wymądrzaj się z tym Sartrem. Trudno mi wyobrazić sobie, żebyś go nie czytał, skoro ryłeś Heideggera.

Bawiło mnie zresztą najbardziej to, na jakie zdania pada mój wzrok po kolejnych 13 stronicach i jak Nietzsche komentuje Nabokova. Robiłam to bardzo szybko.

Co ja robiłem?! Ryłem?! Ja go pieściłem, przytulałem, spałem z nim w jednym łóżku, a na koniec go wylizałem.

Ciebie bym najpierw posmarował jakimś dżemem, na modłę amerykańskiego paszkwilu, a potem mlasnął Twe ciało swoim szorstkim jęzorem. Miałabyś piling za darmo.

Margot świetne.
Wierzyć się nie chce, że to z dwóch utworów.
Czyli co?? Wszystko co napisala ludzkość to jedno? Żadnej nowiny? Żadnej Eureki? Istnieje tylko to co w nas i nic więcej?

Ja pierdolę! Duch człowieczy!

[ Dodano: 2010-01-18, 09:29 ]
Czy teraz widzisz i rozumiesz anty-czka, że to, co mówię, jest prawdą przenajświętszą?

anty-czka pisze: Wierzyæ siê nie chce, ¿e to z dwóch utworów.
Czyli co?? Wszystko co napisala ludzko¶æ to jedno? ¯adnej nowiny? ¯adnej Eureki? Istnieje tylko to co w nas i nic wiêcej?

Powoli ... Z tymi dwoma książkami miałam dość łatwo. U Nabokova, narrator, Europejczyk mówi trochę nadętym, staromodnym stylem; takim o odcieniu ekspresjonistycznym jakby. Nietzsche, wiadomo, mocno napuszony, okazało się, że pokrewny "Lolicie". Mnie to też zaskoczyło.
Nie każde dwie książki nadają się do takiej zabawy.
Wzięłam "Sto lat samotności" i pierwszy tom "Krytyki czystego rozumu". Kicha, bez sensu. Skończę chyba na tym jedynym eksperymencie, który jako tako się udał.

Eksperymentuj Margolciu, bo jak wiesz eksperyment jest dobry na wszystko. Może w końcu i to zsyntetyzujesz.

Po co?

Żeby być Margot.

Jakie takie dopasowanie losowo wybranych, /ale nie bez pewnej premedytacji/, fragmentów dwóch książek jest składaniem słów zaledwie, nic więcej.

[ Added: 2010-01-18, 17:07 ]
Nie poszukiwałam wspólnego ducha w obu tych książkach, o nie.

Oczywiście, że nie wspólnego, już Ci to tłumaczyłem setki razy, ale swego, własnego.

Nie mam ducha. Czasami ... Posiadanie ducha jest niezdrowe. Powoduje dysocjację i dysonans. Posiadanie "ducha" to efekt tresury jeszcze z czasów dzieciństwa, kiedy wychowawca przyzwyczajał dziecko do tego, że jemu /wychowawcy/ zawsze jest wiadome co i jak robić należy i kiedy modelował zachowania dziecka. Duch w dorosłym życiu to miejsce po takim wychowawcy z dzieciństwa. Uwarunkowana została sama struktura relacji: wychowawca - wychowanek.
Kumasz?