historia wędrującego cienia 2

[luna]

banalnym jest twe wzruszenie
infantylny gest i milczenie
dźgasz mnie w serce boleśnie
‘wczoraj’ się wyrzeczeniem

a dzisiaj jest inną historią
którą przekreślam ołówkiem
w nadziei że coś się zmieni
że zwiążę się jeszcze z jutrem

i cztery ściany tajemnic
a jedna z nich nakazem stracenia
wszystko tam zapisałam
pozbyłam się siebie i cienia

[propan]

bedzie jakis epilog?

[luna]

gdybym miała zamiar wkomponować tu jeszcze epilog, to nie pominęłabym i inwokacji, a że ta nie doczekała się realizacji, to samo świadczy przez się

[lila]

podoba mi się to pozbycie cienia i siebie na ścianie ( ty masz tapete na tej scianie czy tak na tynku ? :)
związanie się z jutrem
przekreślanie przeszłości ,hmm energie taka sie czuje :)

luna, ja tego nie pojmuję:

dźgasz mnie w serce boleśnie
‘wczoraj’ się wyrzeczeniem

proszę o wyjaśnienie : ) a jesli to jakas forma wysublimowana to przepraszam ale czytelnikiem jestem szarym :)

może:
'wczoraj' jest wyrzeczeniem

'dzisiaj' zaś inną historią

[dean]

banalnym jest twe wzruszenie
infantylny gest i milczenie
dźgasz mnie w serce boleśnie
‘wczoraj’ się wyrzeczeniem
zaczyna się odzieranie z fasad, wykrzywionych póz i masek...
dlaczego? bo minęło to co było

a dzisiaj jest inną historią
którą przekreślam ołówkiem
w nadziei że coś się zmieni
że zwiążę się jeszcze z jutrem
jeszcze ołówkiem... z szansą na zatarcie... z szansą na jutro...

i cztery ściany tajemnic
a jedna z nich nakazem stracenia
wszystko tam zapisałam
pozbyłam się siebie i cienia
ta z nakazem stracenia dopiero się pojawiła... czy stanowi jeszcze tajemnicę? jeszcze chyba tak

[luna]

dzisiaj jest perspektywą jutra
która do wczoraj w akcie odniesienia
zapałała awersją, niechęcią
mając jej coś do zarzucenia