pieta otwiera serce
opuszcza ramiona
załamuje ręce

płacz zawisł
suche rzęsy
i krzyk

moja madonno
matko moja
zastygłaś w kamieniu rzeźbiarza
zmartwychwstanie ruszyło głaz

rany schną na blejtramach
płótno przybite do drewna
odjęty z krzyża u twoich stóp
bezradne twoje dziecko
twój bóg

Ja byłem przy porodzie i to nie wyglądało tak
nie podoba się mnie

Elu, dobre to jest. Gratuluję własnego pomysłu na pokazanie czegoś, co pokazywano w naszej kulturze setki i tysiące razy.

troche za duzo marmuru a za malo zycia ,
http://www.youtube.com/watch?v=yM9JrQw_-wQ

To, co nazwałam Twoim własnym podejściem do tematu, ujęcie go przez Ciebie, powoduje, że każda rzeźba, każdy obraz Piety staje się żywym misterium.