pamiętasz to lato
kiedy umierał wojtek


kradliśmy pulsoksymetrem
odmierzane
chwile a słońce
w dziobach mew
przynosiło jak zwykle
pożar


mała dziewczynka
w środku nawet
nie domyślała się
ile jeszcze rozczarowań


słonniejszych od bałtyku
skrzypiennych wydmem
niedoczekań
sosnem pazernych



wierszy

wiersz z wybrzeża osobistego
czułego
zaiste dojrzale

ha
a i dojrzałość można wyimaginować...

toś ty jeszcze nie dojrzała swego?
horrmon przeszkadza?

hor monia co najwyżej

swego nie

cudzesy
ach
cudzesy

jak cudzesłowa ale cudzesy są żywe

pijesz dalej i rozwiążesz się
czy mam iść po konie?