"róża jest różą, jest różą..."

udawała miodne smaki
wchodziła w słoneczne role
trafiała w serce by wkrótce
wprost pod aukcyjny młotek

żyje na piersi kobiety
na ciepłą dłoń krótko czekała
rozmieniona na miedziaki
przemianowana na kamień
przybrała na wadze
ciążyła


spoglądam w mozaikę lustra
wolna od biżuterii i złudzeń

nie będę tęskniła - wołam
do róży
od zawsze
nie mojej



* "Róża jest różą, jest różą..." - Gertruda Stein

Elka wg mnie dobre jest ostatnie sześć wersów (może jedynie nad mozaiką zastanowiłabym się). One są przejmujące.
Wszystko wcześniej to takie bicie piany.

..ups...miało być: obrywanie płatków ;)

:))) no wiem, że mało wyraziste, aczkolwiek jeszcze nie ma innego rozwiązania :) A ta mozaika ma szczególne znaczenie dla autorki - osobiste, więc zostać musi w parze z lustrem :)
Nio i sie nie sprzeczaj :)))

Ani myślę, ja ugodowa dziefffczynka jestem ;)
Mustomus..szczególnie autorski.;)

A tak w ogóle to strasznie fajnie Cie widzieć, Antyczka :)