lubię wracać z tobą z nowego portu
z każdym skrzyżowaniem bardziej
tylko czy to wciąż ja czy ten drugi
co wydrążył we mnie pustkę albo
ten trzeci który boi się pajęczyn

pisałem wiersze o pierwszej przyczynie
dlaczego zwyczajni ludzie popełniają
zbrodnie zamykając okiennice dlaczego
należy więcej milczeć gdy leżysz przy mnie
pytasz o inne kobiety a one pytają o ciebie

jest jeszcze labirynt zwijająca się spirala
w ich wnętrzu wzrasta embrion tymczasem czytam
że możemy być okrutni możemy karmić się śmiercią
on wchodzi w ciebie twardy szuka spojrzenia
jego cień na ścianie porusza się miarowo

zastanawiałam się nad stronami tego dialogu i nie widzę, nie potrafię sobie ucieleśnić 'jej' i zaczynam zastanawiać się czy w ogóle ma to sens w tym wierszu, czy rozmowa z personą to nie jest rozmowa z wieloma obrazami siebie, które jedynie rzutuje się na ludzi znajdujących się wokół. Ciekawie wygląda mechanizm projekcji w kodzie.