"Stachu"

Zrobił go listonosz acz doczepianym fiutem
Rodziła zaś koza - niestety przez dupę
Na cud prostaka wyrosło to dziwadło
Wetknęło raz kuśkę ale w imadło
I kozy lubił i owce i kurki
Bo zmieścił by i do mysiej dziurki
Zlitowali się mieszkańcy widząc takiego mutanta
Dumali, myśleli paląc sobie blanta
W końcu zdecydowali pomóc chłopaczkowi
Bo gruby i w okularach, pryszczaty, bez nogi
Zdecydowali w końcu po długiej naradzie
Że utopią skurwiela w pobliskim stawie
Tak będzie najlepiej - stwierdzili mieszkańcy wioski
Niech się nie męczy dziecko specjalnej troski
Weszli do jego stajni, schwytali do wora
I tak się skończyła Stachowa zmora.

Witaj,

skupiasz się na opisie cech zewnętrznych, więc dzięki temu mam przed oczami, nazwijmy umownie, kalekę imieniem Stachu. Co Stachu ma pod deklem jako owoc zoofilskich zapędów listonosza - nie wiem.
Co ma autor jako twórca prostackiego teksu - wiem.

oprocz tego jestem jeszcze rozdeptana zaba. mi sie twoj wierszyk nie podoba.

rewelacyjny wiersz

Dodano: 2012-04-25, 16:53
"Zrobił go listonosz acz doczepianym fiutem
Rodziła zaś koza - niestety przez dupę";

"Zlitowali się mieszkańcy widząc takiego mutanta
Dumali, myśleli paląc sobie blanta ";

"Weszli do jego stajni, schwytali do wora
I tak się skończyła Stachowa zmora"

haha...
zajebista wyobraźnia, język, poczucie horroru, odwaga, zero lizidupstwa - normalnie miodzio na me zmęczone oczy i usta