Tak niedawno,
kredką do ust na lustrze,
wiadomość radosna
- witaj, już wiosna.

Lato przeminęło,
jak łyk dobrego wina,
tylko opalenizna
coś mi przypomina.

Znowu jesień rozłoży,
pełną barw paletę,
każdy listek wypieści
i natchnie poetę.

Na koniec zaznaczy,
srebrzącym się szronem,
ślad tego co minęło,
co już zakończone.

Gdy znowu w Sylwestra,
nowy rok powitam,
myśl błyśnie radosna,
jeszcze trochę zimy i wiosna.

i oby do wiosny :)))

daj Boże:)