w paradzie paradoksów ludzi życie mija,
mijając rozpędzonych nie raczy omijać.
zjawiska (prze)mijania nie pomińmy ciszą -
ciszyć się przyjdzie wszystkim; cieszą, póki słyszą.
za winy się obwińmy, nie karmmy karami ,
do bytu (nie do zbytku) w tym byciu dotrwajmy,
tam śmierci już nie będzie - zostanie za nami.
paradoks niczym para ulotni się z łzami.
o mieniu (do)mniemanie też mnie nie ominie.
niczym kiedy się stanę, mniemanie też minie.
więc cieszmy się, więc ciszmy, bo było - nie było,
przemijać nie minąwszy ni minuty - miło.
.
do pary
Moderator: Gacek
-
- Posty: 25
- Rejestracja: 2013-06-10, 21:51
- Kontakt:
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 8 gości