o tym jak pyszałek wystawia pyszczek poza własne ubu

[robert kobryń]

i dopracowuje sztukę kamuflażu, że niby
skowronek na dachu, wilk, owca
i cała menażeria nie poskąpi chrumknięcia

mów, co chcą usłyszeć, jak wierzy
i wierzył zawsze, zapewni powodzenie,
wszelakich planów niechybną pomyślność

gotów nawet słońcu nakazać zaćmienie
jeśli tylko wieść wyczyta uprzednio
w kosmologicznym periodyku

[stachu]

juz chialem napisac groowno! ale pomimo nieznanych intencji autora to to nawet ladny jest kawalek wierszyka.