Słońce się dąsa i poszło sobie.
Naszą miłość owiała ciemność.
A blask księżyca i twą sylwetkę,
zasłoniła mgła.
Po zimnej nocy znaleźliśmy szron.
I poranny deszcz za nami płacze.

stary, a czytałeś kiedyś takiego Eliota, Audena, albo chociaż Wojaczka... czy czytałeś może kiedyś Bursę, Barańczaka, nawet - niech mu będzie - Świetlickiego, rany julas kurwa mać... to poczytaj zanim znów wysrasz jakiś poem z czeluści swego łba...