Chujowo - początek

Mój praprapra z plemienia dzikich
miał miecz i tarczę wojownika
wiosną na wiking pływał
z drużyną jedną z wielu
zwykłą bandą barbarzyńców

Raz sztorm strzaskał łódź
drzazgi rzucił morski prąd
przed tron samego Boga

Stanął dziadek dumnie
gotowy na sąd
w końcu za wylaną krew
trzeba własną krwawicą zapłacić

A z wysokości tronu niebios
boski majestat znudzony
przemawia głosem trąb:

Nie podniecaj się tak, dziadek
nie krwawicą, a kurwicą
ktoś zapłaci kiedyś

teraz jednak
bohater mi potrzebny
który będzie
smoki ogniste rżnął
jak wieprze
i dziewki pieprzył
równie zapalczywie

tylko klęknij
powiedz: proszę
a ciebie wybiorę

Mój dziad
oczywiście
klęknął

proszę - mówi

żeby krowa sąsiada padła

Jak powiedział, tak się stało
ale kiedy wstał, był bez miecza
za to z błyskiem w jednym oku

Odtąd po wsze czasy miał spokój
Nie wyruszał i nie wracał
ziemię orał
plony zbierał nie za duże
jego syn nie był nikim znacznym
jak zresztą cała linia.

Czasem budzę się w nocy z krzykiem
śniąc o wszystkim czego nie dokonałem
tego nie dokonałem
tamtego nie dokonałem

Z nudów wypływam na ocean
szukam burzy
ale zawsze woda gładka
wiecznie tylko mgła panuje

bezpiecznie do brzegu
prowadzi mnie błysk
latarni morskiej
ognik, który okazuje się być
kurwikiem w lewym oku
patrzących przez zaświaty
pokoleń moich przodków

przypomniales jak bylo i oni nie byli gorsi od nas a nawet madrzejsi, ciezko sie porownac z przodkami zyjac w swiecie bez tych wartosci, ktorych oni nie dali sobie odebrac a my swoje sprzedajemy.

kurwa, dlaczego wszystkim wydaje się, że jeżeli kawałek prozy
poupierdala na krótkie wersy, to już może ten twór wierszem nazywać?

w przeciwieństwie do fobiaka, wiedzę ten tekst inaczej;
historię piszą zwycięzcy (nie zawsze moralni).

dobrze się czytało.