Chodź ze mną dziecko moje,
Póki patrzysz mi w oczy,
A wzrok przed mym nie zboczył
Był nawet przed tym co roję
Pędzlem umysłu Ojca
Na płótnie Twego Życia.

Wyjdź z kojca! Po odkrycia,
Jak zbłądzisz, użyj wzorca.

Ale Tato, gdzie będziesz?

Popatrz, gdybyś wziął nerwy,
Wylewał je bez przerwy,
Nie słowotokiem wszędzie,
Ale tylko na kartce,
W jakich barwach są one?

No ciemne i czerwone...

Wierz mi dziecko, że od lat,
W oczodołach ludzkości,
Robię wszystko aby świat
pobrudzony na kartkach
Kolorami słabości,
Zamalować chociaż tak,
Byś w zwierciadłach, co spotkasz
Ujrzał Boga od środka.

dobry wiersz. jest w nim nadzieja , wiara i pytanie. z perspektywy czasu zastanawiam się czy jestem wzorcem dla moich synów a jeśli tak na jak długo i czy do końca. Jeśli mnie, nas zabraknie wzorcem będzie Bóg? nic nie znaczymy bez wzorców jesteśmy zbyt słabi i wchłonie nas cywilizacja. pozdrawiam

Dziękuję Boobie. Moim zdaniem kluczowe są nie tylko momenty powtarzalne, o ile są, a dlatego, że za pomocą codziennych rytuałów można przemycać tzw. Uniwersalne Wartości, Wzorce. O tyle również istotne są te wszystkie intymne przeżycia, których doświadczyliście razem, a na które osoba Ojca zareagowała, jak zdecydowała. Młody adept życia będzie decydować sam i opcji ma mnóstwo. Na pewno będzie dla niego Ojciec wyznacznikiem według mnie, ale czy wzorem? Oby nie ;)

Jeżeli tak chowasz swoje dzieci to super tato Wojtku. I fajnie, że wolisz pokazywać palcem na świat a nie na siebie. No i wiesz jak cenne jest to, by twój dzieciak ufał ci. Kurcze, nie mam własnych dzieci ale zawodowo /no wiesz pedagogika, psychologia i całe lata zastanawiania się nad tym jak wychowywać zdrowe i twórcze dzieciaki/ niewiele więcej wymyśliłam niż ty w twoim wierszu. Różnimy się tym, że ja nie włączałam nigdy Boga w moje o tym myślenie.

zeby choæ ten prapierwotny wzorzec siê osta³, ¿e dziecko jest stworzone z matki i ojca. nie z matki i matki nie z ojca i ojca. z³a i cierpienia i tak sie nie pozbêdziemy i nie pomoze nam w tym zadna nawet najswietsza 'rodzina homoseksualna'.

Wojtek ja tam nie wiem co miales na mysli. ale musze cie troche rozczarowac. male ludzie (dzieci) to ewolucyjnie przystosowane do kombinowania male skurwysyny. obserwuja duze ludzie (jeleni) i robia tak zeby ci drudzy zapewnili im bezpieczne warunki do czasu az same przeksztalca sie w jelenie. nie wiem jakie teraz sa ustalenia w temacie produktywnosci bilogocznej odnosnie homo sapiens globalnie ale w europie jest tragicznie.