zlizywał ze mnie wstyd
zacierał granicę obłędu

tęsknię całą sobą i więcej
oprócz zdrady mojej

słowom zataczam kręgi
sama sobie lincz zadaję

wróć o poranku w kawie
poranno-świtowej

wiersz o poważnym dylemacie;
kawa poranno - świtowa to...
dosyć odważna ekwilibrystyka
słowna, że tak się wyrażę;)

ale jakże mi tych świtów brakuje:)

szczególnie po nocnej szychcie, nie?;)

własnie:))))

kawa na jadalni to już nie to samo nie?
coś o tym wiem

właaaaaaaaaaaaaaaaaasnie
trzeba czegoś więcej:)

kurwa mój wiersz przepadł:(

ale może to i lepiej
najlepiej zacząć od początku
z kwiatkiemk w dupie i już.

mysle ze takie urwane tematy powinno sie wywalic do chlewika, jak od nowa to od nowa , a tak smiecie wiszą bez ładu i składu

lila pisze:mysle ze takie urwane tematy powinno sie wywalic do chlewika, jak od nowa to od nowa , a tak smiecie wiszą bez ładu i składu

jestem za:)