Urodzeni za życia

[Dawid D.]

kolejka imion
kolor walizki
szczoteczki do zębów
szczelnie zamknięte myśli

na twarzach strach
ktoś woła:
ja chcę do mamy
pies szczeka rozwścieczony

nie ma tam zła ani dobra
ruchome pokoje
machina do przodu pcha
tocząc skałę Syzyfa

z własnym numerem
jak na drzwiach
jak w książkach
jak brat z siostrą

każdy obrót koła
przybliżał numery
stawały się ludzkie
jak różowe policzki

doganiając to
co już nieuniknione
odradzali się za życia
choć imiona i numery
zostały spalone