Rumianek
: 2009-04-04, 14:34
I.
Duszo, duszą mnie myśli, jak ta pestka wiśni
podła, co nagle w gardle stała się imadłem,
-nie, nie, to na bank kołdra! A bo Ty się mi śnisz,
więc jeśli śpię, to franca ta wraz z prześcieradłem
dusi mnie - a jak nie te dwie, to kto? No piśnij
czy to me myśli, Duszo, mnie duszą, bo zbladłem
pojęciowo, daję słowo,
i już nie jest kolorowo,
sięgaj zatem pędzla, farbek
i namaluj dla mnie A R T E,
ale tak się zabierz za to,
żeby wyszła Ci E R A T O,
machnij zatem O na końcu,
bo chcę pisać o mym słońcu.
Kobiety polskie, jak wiadomo,
wcale nie lecą na tych homo,
a że ja jestem nawet nawet
to wszczęto wobec mnie rozprawę:
Obwieszczam wszem i wobec, że W. (oskarżony)
jest podejrzany o czyn - całus (zamierzony)
Całus - jest to zbieg ust, też i okoliczności,
powieki schodzą raptem; zaczyna się pościg,
gonią się w brzuchu, w głowie, no i przede wszystkim
w kroczu - kto poczuł, ten wie - kto nie, zaś jest bliski
homo, a panny polskie... to już nam wiadomo.
Przyznaję się do czynu i mam też świadomość,
że życie skarze mnie na tych ust dożywocie.
Ani w Sopocie,
ani w Krakowie,
nie zazna człowiek
swego spokoju,
bo tylko gnoju
zapach na łące
supły rozplącze
miejskiego znoju.
II.
Obudziłem się na łące,
Letniej i lśniącej,
W środku wszechświata.
Jeszcze moja dusza lata
za twą duszą miła.
Powiedz, byłaś, czy się tylko śniłaś?
A choćby to tylko sen był kochana,
to wiedz, że piękniejszego nie miałem.
Biegłaś do mnie roześmiana,
a ja stałem i czekałem.
Bóg z zazdrości i z niemocy
robił tobie zdjęcia,
wśród kwiatów polnych frunęła między nami tęcza.
Ten światłowód, nasze oczy,
ich spojrzenie - stałe łącze,
ja gorący, rozkochany - przecież biegnie ku mnie słońce.
Duszo, duszą mnie myśli, jak ta pestka wiśni
podła, co nagle w gardle stała się imadłem,
-nie, nie, to na bank kołdra! A bo Ty się mi śnisz,
więc jeśli śpię, to franca ta wraz z prześcieradłem
dusi mnie - a jak nie te dwie, to kto? No piśnij
czy to me myśli, Duszo, mnie duszą, bo zbladłem
pojęciowo, daję słowo,
i już nie jest kolorowo,
sięgaj zatem pędzla, farbek
i namaluj dla mnie A R T E,
ale tak się zabierz za to,
żeby wyszła Ci E R A T O,
machnij zatem O na końcu,
bo chcę pisać o mym słońcu.
Kobiety polskie, jak wiadomo,
wcale nie lecą na tych homo,
a że ja jestem nawet nawet
to wszczęto wobec mnie rozprawę:
Obwieszczam wszem i wobec, że W. (oskarżony)
jest podejrzany o czyn - całus (zamierzony)
Całus - jest to zbieg ust, też i okoliczności,
powieki schodzą raptem; zaczyna się pościg,
gonią się w brzuchu, w głowie, no i przede wszystkim
w kroczu - kto poczuł, ten wie - kto nie, zaś jest bliski
homo, a panny polskie... to już nam wiadomo.
Przyznaję się do czynu i mam też świadomość,
że życie skarze mnie na tych ust dożywocie.
Ani w Sopocie,
ani w Krakowie,
nie zazna człowiek
swego spokoju,
bo tylko gnoju
zapach na łące
supły rozplącze
miejskiego znoju.
II.
Obudziłem się na łące,
Letniej i lśniącej,
W środku wszechświata.
Jeszcze moja dusza lata
za twą duszą miła.
Powiedz, byłaś, czy się tylko śniłaś?
A choćby to tylko sen był kochana,
to wiedz, że piękniejszego nie miałem.
Biegłaś do mnie roześmiana,
a ja stałem i czekałem.
Bóg z zazdrości i z niemocy
robił tobie zdjęcia,
wśród kwiatów polnych frunęła między nami tęcza.
Ten światłowód, nasze oczy,
ich spojrzenie - stałe łącze,
ja gorący, rozkochany - przecież biegnie ku mnie słońce.