blask rozprysnął z wielką siłą
pocieplało ach jak miło
więc znalazłam wielki pień
który nagle przykrył cień

wiatr przegonił po sosence
pajęczyce co w udręce
plotła sieć w ździebełku ziela
oczekując przyjaciela

nagle widzę ruch przy kępie
aż mi uśmiech na mej gębie
przywitałam ja ropuszkę
co ciągnęła drepcząc brzuszkiem

więc ją wzięłam w dłoń ogrzałam
była jeszcze taka mała
gdy się ciałko ociepliło
błogo mi na sercu było

napisałabym coś więcej
tak jak w starej jest piosence
o budzeniu się do życia
wiosna wszystkich nas zachwyca