nie pojmuję dopustów
ci życiem bogaci
myją biedy łzami
by słono zapłacić
a ubodzy klaszczą
a igrzyska dla nich
i skibki pękate
pszenicznego chleba

ci życiem bogaci
w skrytości okruchy
przechowują -relikwie
nieujęte w słowa
pieszczą każdy sumiennie
oddają po trochu
wróblom co darczyńcami
ich kulawych kroków
uśmiechu na przekór

nie rozumiem odpustów
gdy wkoło dopusty
ciche z grymasem bólu
przed wrzaskiem pyszałka
który myśli że zawsze
zalśni wśród gawiedzi
nie wie że tylko sroki
wyłowią go z tłumu
by mieć skrzeczeć na co

nie rozumiem ni świata
ni zaświatów tajni
rozumieć zaprzestałam
prób ludzko upartych
ale pytam wciąż -głupia
czemu musi boleć
nawet gdy pogodzenie
układa się w głowie
w kruche antidotum

Ela uważam, ze pomysł na temat świetny!
Szkoda, ze nie poszedł za tym przekaz. Wg mnie jest do bani, nie daje siły rażenia jakią powinien przy poruszeniu takiego tematu.

nie buntuj umarłych
niech całują klamki
pościel złotą przędą
w krzyżyki falbanki

masz dopust zupełny całkowity i niepowtarzalny na wieki i teraz.