Kwartet

[Hans]

Tęsknota
w otchłani konieczności zatopiona
w głębi bluesa pogrążona
kliknięć rytm, radość oddechu
zapach nierealnego grzechu

Pragnienie
dotknięć spłoszone niemożnością
taniec słów z sensu jasnością
wirujących w oczekiwań moc
spojrzeń smak i czasu noc.

Smutek
Odlatują symetryczne atomy przestrzeni
Proporcje giną w kaskadach promieni
Szklany sztylet bólu
Mozół powrotu tonącej kry
Jak zgaszony ptasi krzyk

Prawda
niejasność zaklęta w zimne szkło
subiektywny smutek i życia tło
Dzień wciąż szuka swej radości
unikając głuchych ciosów trudności

[wre...]

hmm hans ja osobiscie nie lubie takich 'regulek'...
pragnienie , smutek przeciez maja rozne oblicza , trudno je ujac w jednakowe ramy dla wszystkich...
przypuszczam, ze to twoje odczucia, ale jednak zapisales je bezosobowo, jakby dotyczyly wszystkich...a przez to, te slowa traca na wartosci (moim zdaniem oczywiscie)
mysle, ze lepiej wygladalyby zapisane w pierwszej osobie...
np.jakos tak...
Moje pragnienie
to dotknięcie spłoszone niemożnością
taniec słów z sensu jasnością
wirujących oczekiwań moc
spojrzeń smak i czasu noc.

Smutek to odlatujące symetryczne atomy przestrzeni
Proporcje ginące w kaskadach promienii
szklany sztylet bólu
mozół powrotu tonącej kry
jak zgaszony ptasi krzyk

Prawda jest niejasnością zaklętą w zimne szkło
itd....
:)