sporo człowieku sporo

[dean]

jeszcze nie zeszłaś z kwasu
i już dzwoniłaś po odchodzące pekaesy
władysławowo takie leniwe
smażalnie ryb jak każdego kwietnia
ledwo otwierały okna zabite zimą

gdy już znalazłaś swoją jaźń
(znalazłaś?)
szliśmy do rozewia tacy nieokreśleni
kolumny fal goniły kolejnych świtów blask
to było nie dalej niż stąd do ziemi

sporo umarliśmy od wtedy
światy nad głowami
krążą krzyczą mewy
zaraz przyjdzie gość
znów zginiemy

[caroll]

'goniły kolejnych świtów blask' dałeś po garach!

[dean]

heheh... nooooooo... oj dałem...

[caroll]

ja bym się tak nie cieszyła z takiego poetyckiego potwora ;)

[lila]

spodobał się , pierwszy od jakiegoś czasu , bo obrazowy nienafaszerowany metaforami a cały krzyczy tym niknięciem

tu wystarczy na moje pozbyć się inwersji która nadaje pretensjonalności wersowi który mógłby być w porządku
kolumny fal goniły blask* kolejnych świtów